Taiwan, Singapur i Hong Kong po epidemii Sars w 2003 roku wprowadził wiele systemów zabezpieczeń pozwalających na weryfikację osób, które mogą być nosicielami wirusów. Stworzony system jest wielowarstwowy, a jego działanie polega na skutecznej weryfikacji zagrożeń w poszczególnych płaszczyznach. W czasie zagrożenia, które może znajdować się w Państwach ościennych zawiesza się połączenia lotnicze oraz wprowadza ograniczenia w przekraczaniu granic jeszcze przed tym jak zagrożenie pojawiło się na terytorium kraju.
Wszystkie osoby, które przekraczają granicę są poddawane kwarantannie rygorystycznie kontrolowanej. Wykonywane są testy na obecność wirusa w organizmie. Wprowadza się zasady ostrożności i higieny na czas zagrożenia: obowiązkowe noszenie maseczek, rękawiczek, powszechne używanie środków dezynfekcji.
Ponieważ nosiciele wirusa mogą pozostawać bezobjawowi lub w pierwszej fazie choroby objawy nie są zauważalne kraje te wpracowały system identyfikacji osób które mogą potencjalnie roznosić wirusa nie wiedząc o tym. Osoby takie zostały nazwane „super nosicielami”. Stanowią one bardzo duże zagrożenie dla niekontrolowanego rozprzestrzeniania się wirusa w danym kraju.
Bezdotykowy pomiar temperatury za pomocą kamer
Nauka i doświadczenie jak wirus rozprzestrzenia się na inne osoby oraz kto jest pierwszym nosicielem pozwoliło wypracować schematy ujawniania super nosicieli. Jedną z metod ujawniania osób chorych jest powszechne mierzenie temperatury ciała. Stanowi to jeden z elementów zabezpieczenia się przed rozprzestrzenianiem choroby.
Eliminacja zagrożenia polega na skonstruowaniu systemu wielowarstwowego i eliminacji zagrożeń małymi krokami. Pozostawianie osób z gorączką bez kontroli powoduje tylko wzrost osób zarażonych a nie ich zmniejszenie. Przykładowo osoba która zaraziła się wirusem np. będąc na urlopie we Włoszech wraca do Polski w niedzielę i zaczyna odczuwać dolegliwości związane z chorobą w poniedziałek.
Postanawia jednak udać się do pracy w biurze, gdzie kamera termowizyjna umieszczona przy wejściu do budynku wykrywa zagrożenie które może zostać dalej weryfikowane w odpowiednich warunkach. Dzięki takiemu zabezpieczeniu można uniknąć zarażenia wielu osób w danej firmie.
Podobne zabezpieczenie może sprawdzić się w przypadku szpitala do którego zgłasza się pacjent który nie jest pewien co mu dolega. Dzięki zdalnemu pomiarowi temperatury można go skierować do grona pacjentów o podwyższonym ryzyku.
Montaż kamer do pomiaru temperatury ciała
Montaż kamer do masowego pomiaru temperatury może być zrealizowany w wielu miejscach począwszy od portów lotniczych, granic, biur, szpitali, baz wojskowych, w galeriach czy też w sklepach. Najnowsza technologia pozwala na pomiar wielu osób nawet w tłumie bez konieczności indywidualnego pomiaru który stanowi barierę czasową. Kamera termowizyjna służąca do pomiaru temperatury ciała dokonuje pomiaru w wielu punktach na ciele człowieka a tolerancja błędu jest między 0,1-0,3 stopnia.
Systemem można weryfikować temperaturę ciała do zadanej wartości np. od 38 stopni powyżej której wysyła informację o identyfikacji zagrożenia. Wydajność systemu jest na poziomie do 1000 osób na godzinę. Nastąpi wtedy analiza, który kraj i jakimi metodami poradził sobie najskuteczniej.
A po wygaszeniu epidemii korona wirusa w Europie czy USA wprowadzenie podobnych systemów zabezpieczeń będzie tylko kwestią czasu. https://www.izabezpieczenia.pl/
Artykuł Sponsorowany
Podobał Ci się ten artykuł?
Zapisz się na listę i nie przegap nowych ciekawostek, porad i konkursów!
